Browse Tag by ความคิดฟุ้งซ่าน
บริหารเวลาทำงาน

ทำงานได้ไวขึ้น ถ้าสมองไม่ฟุ้งซ่าน

ไม่คิดฟุ้งซ่าน

ในวัยเรียนมัธยมของชายหญิงหลายคนนั้น จะเป็นช่วงวัยที่พบความรักได้บ่อยครั้ง ชอบเพื่อนร่วมห้อง หลงรักเพื่อนต่างชั้นเรียน ชอบรุ่นพี่หรือรุ่นน้อง เวลาเราเกิดความรักเราก็จะเกิดจิตใจฟุ้งเฟ้อสมองล่องลอยไปกับสิ่งที่เราหลงรักอยู่ อาจจะเป็นคนสวยประจำมหาลัยหรือคนหน้าตาดีประจำโรงเรียนก็ตาม รู้สึกตัวอีกทีก็อาจจะหมดคาบเปลี่ยนไปแล้ว เรียนไม่รู้เรื่อง รู้แต่ว่าในหัวคิดถึงแต่คนที่เราแอบรัก

พฤติกรรมแบบนี้เราจะเรียกกันว่า “จิตใจฟุ้งซ่าน” ฟุ้งเฟ้อคิดไปเรื่อยเปื่อย หากเราลองมาเปรียบเทียบในการทำงานก็คงจะมีบางคนที่เคยโดนเจ้านายดุด่าว่าบ่นแล้วเกิดจิตใจฟุ้งซ่าน อาฆาตในใจ อยากจะด่าเจ้านายกลับ อยากจะขึ้นตำแหน่งสูงเพื่อเอาคืน จินตนาการภาพวันที่เราได้ด่าเจ้านายของเราเอง แต่พอรู้ตัวอีกทีนึง วันก็หมดไปทั้งวันแล้ว งานไม่ได้คืบหน้าเลย กลายเป็นว่าต้องเอางานไปทำต่อที่บ้านอีก

ฟุ้งซ่านไปเรื่อย

ในการรับการบริหารเวลาสำหรับเรื่องนี้ก็คือ การที่เรารู้จักควบคุมความคิดไม่ฟุ้งซ่านในเวลาที่ไม่ถูกต้องไม่เหมาะสม เพื่อไม่ต้องแบกหามงานที่ออฟฟิศกลับไปทำที่บ้านต่อ เวลาที่เราทำงานเราควรจะมีใจจดจ่ออยู่กับการทำงาน อย่าไปคิดฟุ้งเยอะให้ปวดหัว ไม่งั้นอารมณ์จะเหมือนคนติดบอล ติดพนัน เล่นหนักจนทำให้สมองเสื่อมไปกับการพนันแทนจะได้งาน ส่วนเรื่องใครว่าเราบ่นเรา เราทำผิดแล้วก็แก้ไข แต่อย่าพึ่งไปคิดฟุ้งซ่านกับคำพูดของคนเหล่านั้น เพราะท้ายที่สุดมันจะทำให้ตัวของเรางานไม่เสร็จแล้วต้องไปลำบากต่อที่บ้านอีก คงมีเจ้านายไม่กี่คนนักที่ปล่อยให้งานไม่เสร็จบ่อยๆได้โดยไมไล่ออก

เช่นเดียวกัน.. สำหรับวัยเรียน ถ้ามีความรักจะไปคิดฟุ้งซ่านก็ไม่มีใครว่า แต่ต้องหลังจากทำการบ้านให้เสร็จเรียบร้อย หลังจากทบทวนหนังสือให้เรียบร้อย มันอาจจะฟังดูเป็นเรื่องยากเพราะความคิดฟุ้งซ่านนั้นเป็นเรื่องที่จัดการได้ลำบาก แต่หากเราสามารถเข้าใจความคิดฝึก กระบวนการความคิดของเราไม่ให้ลุ่มหลงฟุ้งเฟ้อให้เสียเวลาปล่าวเราก็จะมีเวลาเหลือมากขึ้น ทำงานได้เยอะขึ้น ทำการบ้านเสร็จก่อนกำหนด มีเวลาเหลือเฟือที่จะหาอย่างอื่นต่อยอดได้อีกเยอะ ความฟุ้งซ่านเป็นหนึ่งในรสชาติของชีวิตที่มนุษย์เรามักจะเป็นกันประจำ แต่ต้องมีเวลาที่เหมาะสม ไม่ใช่สมองคิดเรื่อยเปื่อยจนเสียการเสียงาน